به امر امامش از مدینه حرکت و عازم خراسان شد. 23 ربیع الاول وارد قم و 17 روز بعد به دیدار پدر شتافت. حضرت معصومه (سلام الله علیها) به امّت یاد داد که همه جا باید به دنبال امام بود. حتی آنجا که در اوج خفقان و کینه، دشمنان اهل بیت به دنبال کشتن یکایک فرزندان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بودند، کریمه اهل بیت به امر امام عزم خراسان نمود. همراهان ایشان نیز مورد هجوم دشمن قرار گرفته و به شهادت رسیدند ولی او به دنبال امام است... 

امام یعنی مقتدا. امت همیشه به امامش اقتدا می کند و الا دیگر "امت" بی معنی می شود. چه اقتدای در نماز جماعت که تقدم و تأخر از او انسان را از جماعت جدا می سازد و چه در جایی که امام سکان دار کشتی نجات باشد. اینجا نیز تقدم و تأخر ممنوع است؛ چرا که "الْمُتَقَدِّمُ لَهُمْ مَارِقٌ وَ الْمُتَأَخِّرُ عَنْهُمْ زَاهِقٌ" هرکه از ایشان سبقت گیرد از دین خارج شده و هرکه از آنان عقب مانَد نابود خواهد شد. پس چه باید کرد؟ "واللازِمُ لَهُمْ لاحِقٌ" هر که همراه با آنان باشد به ایشان ملحق خواهد شد که همان نجات است.